Zemërimi është një emocion aq i keq sa duhet të jetë. Sidoqoftë, për fëmijët mund të jetë shqetësuese ose e pakuptueshme. Jo vetëm që shkakton kriza, por gjithashtu mund të krijojë një atmosferë të keqe familjare.
Lajmi i mirë është që, si të rritur, ne mund ta rregullojmë atë. Dhe sigurisht, fëmijët gjithashtu mund të gjejnë mënyra për t’u përballur me zemërimin e tyre vetë.
Ne po ju tregojmë këto këshilla sot që të mund të përballeni me rastin nëse vajza apo djali juaj po përjeton humbje të kontrollit emocional.
Përdorni një termometër emocionesh
Shpesh, fëmijët nuk dinë t’i shprehin mirë emocionet e tyre dhe reagojnë në mënyrën e vetme se si dinë ata. “Termometri i zemërimit” është një mjet i mirë për t’i ndihmuar fëmijët të kuptojnë se zemërimi i tyre po rritet.
Për ta bërë këtë, vizatoni një termometër të madh në një fletë letre: vendosni një 0 në pjesën e poshtme dhe numrat e tjerë sipër, deri në 5. Në varësi të shkallës, mund të shkruani një gjendje shpirtërore; për shembull: 1 për qetësi, 2 për bezdisje 3 për nervozë, 4 për acarim dhe, së fundmi, 5 për zemërim të madh. Përdorni ngjyrat për ta bërë termometrin më vizual.
Mësojeni fëmijën tuaj për emocionet
Nëse një fëmijë nuk është në gjendje të kuptojë emocionet e tij, ai nuk do të jetë në gjendje t’i verbalizojë as ato. Kjo do të thotë që, nëse një fëmijë nuk mund të identifikojë se është i zemëruar, mbase mënyra më e mirë që ai ta tregojë është duke goditur.
Prandaj është e rëndësishme të pasurohet gjuha e më të rinjve me fjalë themelore që shprehin emocione të tilla si: zemërimi, trishtimi, gëzimi dhe / ose frika. Parimi i edukimit emocional është të bësh një përshkrim të këtyre termave, qoftë përmes tregimeve, duke treguar fotografi ose pamje të personazheve të animuar nga këto emocione, ose duke bërë një lojë: “tani ndjehem … sepse …” .
Mundohuni t’i përgjigjeni së bashku pyetjes “pse”
Bërja dhe përgjigja e pyetjeve është një pjesë e rëndësishme e të mësuarit. Prandaj është një ide e mirë t’i shpjegoni fëmijës se bërja e pyetjeve është një mënyrë për të marrë më shumë informacion rreth diçkaje.
Pyetjet janë shumë të rëndësishme për edukimin e fëmijëve. Pyetjet si “pse ndjehem i zemëruar kur nuk mund të ha biskota” mund të kenë shumë përgjigje dhe këto do ta ndihmojnë fëmijën të mësojë më shumë për emocionet.
Praktikoni teknikat e relaksimit
Fëmijët gjithashtu mund të kenë nivele të lodhjes, ankthit dhe stresit që i pengon ata të lidhen me emocionet e tyre. Ekzistojnë teknika relaksimi të cilat, varësisht nga mosha, sigurojnë qetësi dhe po ashtu mirëqenie, dhe që mund të përmirësojnë gjendjen shpirtërore të të vegjëlve. Këtu janë disa prej tyre:
Nga 0 deri në 3 vjeç:
Masazh: një masazh relaksues dhe stimulues për t’i ndihmuar të flenë.
Mund të përgatitni një shishe plastike, guralecë, bojë perimesh dhe ujë të nxehtë. Qëllimi është që fëmija të jetë në gjendje ta përdorë atë sa herë që ndihet i frustruar ose kur do të zemërohet, sepse kjo metodë siguron një ndjenjë qetësie.
Nga 3 deri në 7 vjeç:
Teknika e balonave: kërkojini fëmijës të imagjinojë veten si një tullumbace që fryhet dhe shfryhet. Qëllimi është ta mësojmë atë të marrë frymë, ta mbajë atë dhe pastaj ta lëshojë atë.
Teknika e breshkave: fëmija e imagjinon veten si një breshkë, e shtrirë në bark; dielli do të perëndojë dhe breshka duhet të flejë, duke tërhequr gradualisht këmbët dhe krahët, derisa ato të vendosen nën trupin e saj, si një breshkë në lëvozhgën e saj. Pastaj është përsëri drita e ditës dhe breshka zgjohet duke nxjerrë këmbët dhe krahët jashtë shumë ngadalë. Është një ushtrim i shkëlqyeshëm shtrirjeje.
Nga 7 deri në 9 vjeç:
Ndërgjegjësim: Në këtë fazë, fëmijët tashmë mund të fillojnë të bëjnë meditim duke u ulur në dysheme, në heshtje, me ushtrime të drejtuara nga një iniciues.
Ngjyrosja e mandalas: mandala është e shkëlqyeshme për uljen e niveleve të stresit dhe ankthit; ngjyrosja e tyre ose, më mirë akoma, vizatimi i tyre, është pra një ushtrim i shkëlqyeshëm në përqendrim.
Kukull lecke: fëmija duhet të imagjinojë se është një kukull lecke; prandaj duhet të lëvizë si i tillë; kjo do ta bëjë atë të relaksojë muskujt e tij dhe të qetësojë çdo tension nervor.
Nga 9 deri në 12 vjeç:
Teknika më të specializuara të frymëmarrjes: Në këtë moshë, fëmijët janë më të aftë t’i kushtojnë vëmendje frymëmarrjes së tyre. Prandaj, ne mund t’i ndihmojmë ata të ndiejnë momentin aktual me teknika më të thella dhe më komplekse.
Normalizoni të gjitha emocionet (përfshirë zemërimin)
Kur një fëmijë shpejt përjeton emocione shumë të forta, ai mund të ketë frikë. Kjo është arsyeja pse mësimi i fëmijës tuaj se zemërimi është mënyra natyrale e trupit të tij për ta paralajmëruar se diçka nuk është në rregull do ta ndihmojë që ky emocion i fortë të mos jetë mbingarkues. Të flasësh për ndjenjën e zemërimit do ta bëjë atë emocion të dukshëm dhe më të lehtë për t’u identifikuar.
Veproni më shumë sesa reagoni
Përpjekja për ta “bërë një fëmijë të dëgjojë arsyen” kur ato janë ngjallur shumë emocionalisht është jo vetëm e panevojshme, por mund të jetë edhe joproduktive.
Është më mirë të parashikoni dhe flisni për zemërimin dhe si të merreni me të paraprakisht, gjatë aktiviteteve të jetës së përditshme. Për shembull: “Unë jam e zemëruar që nëna nuk më blen gjithçka që dua në dyqan”; kjo duhet ta mësojë se fëmija mund të blejë vetëm një gjë në të njëjtën kohë. Për sa i përket rutinës, fëmija do të ketë mundësinë të mësojë përmendësh këto zakone përpara se të arrijë gjendjen e zemërimit. Me fjalë të tjera, fëmija duhet të mësohet të përballet me zemërimin e tij para se ta mbingarkojë atë.
Inkurajoni ndjeshmërinë
Zemërimi mund të jetë një emocion aq i fortë saqë te një fëmijë shpesh parandalon të gjitha mundësitë e arsyetimit. Sidoqoftë, prindërit mund ta ndihmojnë fëmijën të shohë gjërat nga një këndvështrim tjetër për të inkurajuar ndjeshmërinë.
Nëse fëmija nuk dëshiron të flasë për ndjenjat e tij, ne gjithmonë mund të flasim për personazhin e tij të preferuar në një libër apo karikaturë. Qëllimi është të bëjmë pyetje në mënyrë që fëmija të shohë anën tjetër të problemit dhe ta lidhë atë me situatën aktuale.
Për shembull: si do të ndihej apo reagonte një personazh i tillë në një situatë të caktuar? Ndjeshmëria në moshë të re jo vetëm që ndihmon në zhvillimin e karizmës, por gjithashtu ul agresivitetin.
Shmangni dorëzimin në zemërim
Krizat e zemërimit janë faza e fundit e një shkatërrimi emocional dhe fëmijët më me përvojë e dinë se kjo është mënyra më efektive për të përmbushur nevojat e tyre. Sidoqoftë, prindërit duhet të mësojnë të mos i nënshtrohen asaj sepse ndërsa kjo është zgjidhja e lehtë afatshkurtër, në planin afatgjatë kjo vetëm do të bëjë që problemet e sjelljes dhe madje edhe agresioni të përkeqësohen.
Është më mirë të punosh me fëmijën në sjelljen e tyre dhe t’i ndihmosh ata të lidhen me emocionet e tyre, për t’i siguruar që nevojat e tyre do të plotësohen me të vërtetë në kohën e duhur.
Përdorni humorin si aleat
Sigurisht, kur një fëmijë është në një moment të një emocioni të fortë, siç është zemërimi, është e vështirë të kesh humor në mes të stuhisë; Por nuk është e pamundur. Së pari, duhet të arrijmë deri në fund të problemit dhe të pranojmë që shpesh mosmarrëveshjet vijnë për shkak të gjërave të parëndësishme. Duke i sinjalizuar ato në një mënyrë të butë, tensioni mund të shpërndahet dhe të gjendet një zgjidhje. Edukimi me sensin e humorit mund të jetë një mjet kryesor për prindër më të lumtur.
Largohuni ose afrohuni në varësi të situatës
Të gjithë fëmijët janë të ndryshëm. Gjithkush reagon ndaj një situate emocionale në mënyrën e vet. Sidoqoftë, si prindër, është e rëndësishme të dimë se, përballë një momenti zemërimi, fëmija ka nevojë për izolim (atë që psikologët e quajnë “kohë e qetë”) për t’u qetësuar dhe për të rifituar kontrollin, ose nëse, përkundrazi, ai ka nevojë kontakti fizik për tu qetësuar, si një përqafim në kohën e duhur.
Bëhu një model
Të qenit të vetëdijshëm për zemërimin tonë është një mjet kyç për të udhëzuar fëmijët tanë në rrugën e njohjes së vetvetes. Fëmijët shpesh imitojnë sjelljet e të rriturve. Sigurisht, nuk është e lehtë të zbatohet gjatë gjithë kohës, por është e rëndësishme.
Edhe pse zemërimi është një pjesë normale e jetës, ndonjëherë, edhe në moshë të rritur, ne nuk dimë si ta trajtojmë atë. Kushtojini vëmendje sa shpesh shfaqni zemërimin tuaj (ditarja është një ide e mirë) dhe vëzhgoni se çfarë e nxit atë dhe si reagoni (duke bërtitur, duke goditur murin, duke goditur timonin) dhe punoni për emocionet tuaja ose kërkoni ndihmë, nëse ju keni nevojë për të.
