Hulumtimet nga Universiteti Stanford tregojnë se individët që nuk i shprehin ndjenjat e tyre kanë më shumë probleme si tensione muskulare, dhimbjet e kokës, reaksionet e lëkurës ose sëmundjet e komplikuara.
Që nga fundi i shekullit të 20-të, studimet e neuroshkencës janë fokusuar në marrëdhëniet midis trurit dhe emocioneve tona.
Mënyra se si ndihemi po merr rëndësinë që meritonte gjithmonë. Emocionet nuk janë më reaksione automatike të thjeshta, ato kanë filluar të kenë rëndësi shkencore.
Gjithashtu u shfaq një ide e re: që është e nevojshme t’u mësohet njerëzve se si të identifikojnë, kuptojnë dhe menaxhojnë emocionet e tyre në mënyrë që të parandalojnë shtypjen e emocioneve që të udhëheqin sjelljen e tyre.
“Çdo emocion i shtypur do të lërë vjedhurazi gjurmën e tij në sjelljen tonë nëpërmjet modeleve emocionale që vendosin në vendin tonë.” – Essa Punset
Kjo është arsyeja pse ne aktualisht i kushtojmë aq shumë rëndësi për të kuptuar emocionet tona të shtypura. Në këtë mënyrë, ne do të njohim veten dhe të identifikojmë se çfarë ndodh brenda nesh. Do të na lejojë gjithashtu të menaxhojmë emocionet tona dhe të veprojmë në favor të asaj se si ndihemi.
Kuptimi i emocioneve tona të shtypura na ndihmon të kuptojmë identitetin tonë!
Të dini se çfarë ndodh brenda jush do të thotë të njohësh veten. Emocionet e shtypura janë ato që nuk duam të dëgjojmë apo ato që përpiqemi të injorojmë. Megjithatë, janë ato që përfundojnë duke drejtuar sjelljet dhe mendimet tona.
“Ajo që nuk pranoni, ju gjunjëzon. Çdo gjë që na ndodh, që kuptohet siç duhet, na çon drejt vetvetes.” Karl Jung
Kuptimi i emocioneve tona na jep mundësinë të dimë pse veprojmë në një mënyrë apo në një tjetër. Kushdo i filtron situatat sipas ndjenjave të tij, prandaj të gjithë veprojnë në mënyra të ndryshme.
Përvojat tona na çojnë ta shohim botën në një mënyrë të veçantë dhe unike. Çdo situatë gjeneron emocione të ndryshme brenda nesh. Kjo është arsyeja pse njohja e vetes na udhëheq në kuptimin e veprimeve tona.
Kur shtypim emocionet si zemërimi, e lëmë veten të pushtohemi nga frika, kur nuk e lejojmë veten që të jemi të trishtuar ose të ndihemi sikur nuk kemi kontroll mbi dhimbjen tonë, ne i hapim rrugën një funksionimi të pavarur të emocioneve të pamenaxhuara.
Kjo ndodh kur emocionet tona flasin vetë nëpërmjet veprimeve tona!
Universiteti Stanford zhvilloi një studim mbi emocionet. Ai zbuloi se individët me një tendencë për të shtypur ndjenjat e tyre reaguan me një aktivizim fiziologjik shumë më të madh në situatat e krijuara sesa të tjerët të cilët, për shembull, shfaqën ankth ose zemërim.
Për këtë arsye, është normale edhe për ata individë të cilët nuk shprehin ndjenjat e tyre ose që kanë më shumë vështirësi të bëjnë kështu, që të kenë probleme më somatike, si tensioni muskulor, dhimbjet e kokës, reaksionet e lëkurës ose sëmundje më të komplikuara.
Emocionet e tyre gjejnë mënyra për t’u kanalizuar në mënyra më pak funksionale.
Kujtimi i trupit dhe i mendjes
Ndonjëherë ne hasim situata dhe reagojmë në mënyra që na befasojnë. Kjo ndodh nëpërmjet kujtimit të përvojave tona, të cilat ne i harmonizojmë me vetëdije ose pa vetëdije. Kur i shtypim emocionet tona, ne nuk i përpunojmë ato.
Ne i lejojmë ato të zvarriten në kujtesën tonë pa e kuptuar atë.
Detyra jonë është të dimë se çfarë ndodh dhe çfarë ndiejmë në çdo moment. Nëse nuk dimë si t’i identifikojmë emocionet, atëherë nuk do të mund t’i menaxhojmë ato.
Prandaj, hapi i parë është të jemi të vetëdijshëm për emocionet tona dhe t’u japim atyre një zë kur kërkojnë të flasin. Nëse nuk e bëjmë këtë, ne përfundojmë duke i shtypur emocionet tona dhe duke i lejuar ato të veprojnë në mënyrë autonome.
Kur e dimë se çfarë ndiejmë, ne mund t’u japim formë emocioneve tona dhe të përpiqemi t’i përpunojmë ato.
Kur e dëgjojmë veten tonë, ne mund ta kuptojmë dhe menaxhojmë sjelljen tonë në mënyrë që të veprojmë në mënyrë të integruar dhe të kuptueshme.
Vetëm kur u japim “zë” ndjenjave tona të shtypura, atëherë ne mund të fillojmë të kuptojmë identitetin tonë të vërtetë.
